Οι σχολικές γιορτές διδάσκουν με πολλούς τρόπους, καλλιεργούν αξίες, αισθητική στους δέκτες και στους εκτελεστές τους, είναι φορείς ιδεολογίας και εντάσσονται στην κοινωνική μάθηση του μαθητή, αφού η συμμετοχή του στις οργανωμένες σχολικές δραστηριότητες σημαίνει συμμετοχή στην επικοινωνία, μέσα από την οποία διαμορφώνει και αποκτά αντίληψη του εαυτού του και των άλλων.

 Ενώ, λοιπόν,  η εκπαιδευτική κοινότητα ασπάζεται την αναγκαιότητα για σύγχρονες ανανεωμένες σχολικές γιορτές με παιδαγωγικούς στόχους, στην πράξη τέτοιες προσπάθειες συχνά αποτυγχάνουν, με αποτέλεσμα την  ύπαρξη τετριμμένων μοτίβων αναντίστοιχων με τις σύγχρονες απαιτήσεις της κοινωνίας. Έτσι, προκύπτει μια δυσάρεστη εικόνα, αφού οι τελικοί αποδέκτες, δηλαδή οι μαθητές, μένουν αδιάφοροι. Άλλοτε γελούν και άλλοτε πλήττουν, με αποτέλεσμα, είτε πρόκειται για θρησκευτική είτε για εθνική είτε για οποιαδήποτε άλλη εορτή, αυτή να γίνεται τις περισσότερες φορές μια τυποποιημένη, αποστεωμένη εκδήλωση χωρίς ζωντάνια και ενδιαφέρον.

Αναμφίβολα, επιζητώντας κάτι ελκυστικό , το θέατρο μπορεί να προσφέρει λύσεις. Όμως, το θέατρο στο σχολείο είναι κάτι παραπάνω από σκέτο παιχνίδι. Είναι γιορτή και ομορφαίνει τη ζωή την ανθρώπινη, εφόσον αυτό κατεξοχήν καλλιεργεί το ιδανικό κάθε αληθινής μόρφωσης, τον κοινωνικό άνθρωπο.

 Γι? αυτό όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση που έγινε στο σχολείο μας  για να εορταστεί η εθνική επέτειος της εξέγερσης του 1821 κατάλαβαν πως κάτι διαφορετικό παρουσιάστηκε αυτή τη φορά. Σε αυτό συνέβαλε φυσικά και η λιτή -αλλά περιεκτική -παρουσίαση των γεγονότων της επανάστασης μέσω, κυρίως,  της εικόνας και του ήχου. Όμως, είναι αλήθεια πως  την παράσταση «έκλεψε» το χιουμοριστικό θεατρικό «Γκόλφω» στο οποίο οι μαθητές του σχολείου με πολύ κέφι και αρκετούς  αυτοσχεδιασμούς (!) έδειξαν το πηγαίο ταλέντο τους.

Ας ελπίσουμε ότι το θέατρο θα είναι ένας πόλος έλξης για τους μαθητές σε παρόμοιες εκδηλώσεις και στο μέλλον!