Αν ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα και αν διαβάζοντας έρχεται η ποίηση, Αν η ποίηση αρχίζει από κει που την πρώτη λέξη δεν την έχει ο θάνατος, Αν η ποίηση δείχνει αυτά που πριν είχαμε δει, Αν στο βάθος του μαύρου που περισσεύει στην εποχή μας -υλοκρατική και της εκλογίκευσης- υπάρχει το λευκό της αθωότητας μα όχι της νωχέλειας, Αν στο σύγχρονο οδυνηρό μας μπερδούκλωμα, η ποίηση μας δίνει «σηματωρό και κήρυκα» ΤΟΤΕ η μαθητεία στη μαγεία της ποίησης μπορεί να σημαίνει κάτι, κάτι ελάχιστο που λίγο απέχει απ΄το πολύ? Οι μαθητές του γελ Οιχαλίας με πρωτοφανή ενθουσιασμό παίρνουν μέρος στους δύο ποιητικούς διαγωνισμούς του 2012. Ενδεικτικοί στίχοι που ψάρεψα: – στο λαιμό μου μαχαίρι ζοφερό μια Μήδεια μια Ιφιγένεια σκοντάφτει σκιαμαχούν -δώσε απλά το χέρι σου είναι η φωνή μας δίχως χρώμα -έναν μανδύα με το πρόσωπό σου ντύθηκες και πώς να σε γνωρίσω; – μέσα σε σχήματα και μαίανδρους ο αλγόριθμος της μοναξιάς δεν λύνεται αδιάβαστος ο μαθητής! καλή επιτυχία παιδιά ( μπράβο, έτσι και αλλιώς )! ΓΡΑΜΜΕΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ